De kerst voorbij

Ja en dan komt op maandag de kerst steeds een beetje dichterbij. Maar hup eerst weer aan het werk! Ik ben nu begonnen op de maternity ward want ik zag Modesta daar maandag en die is dolenthousiast om me alles te leren wat ze daar doen. Ze begon met een officiele rondleiding over de afdeling, en ik moet zeggen die ziet er goed uit. De toiletten en douche zien er schoon uit, de wastafels zijn intact en het water stroomt er prima.
Uiteraard beginnen we met het poetsen van de afdeling, dweilen kan ik als de beste ondertussen... Samen hebben we de vrouwen gecontroleerd, de wonden bekeken en alles klaargezet voor de visite. Er lagen 2 prematuurtjes op de afdeling, waarvan er 1 helaas aan het eind van de dag is overleden. Ze wilden hem eventueel nog overdoen naar het KCMC, maar dat bleek dus al te laat. Het andere kindje is vrij sterk, doet het tot nu toe nog goed. Dus we houden hoop!
Dinsdag nog maar een keer meegegaan naar de OK ivm een keizersnede. Daar werd een prachtig klein jongetje geboren! En ik had de eer om me daar een beetje over te buigen. Al vinden ze het volgens mij maar gek om te zien hoe ik tegen zo'n prulletje klets.... Ach, dan hebben ze ook wat te lachen he!

En na het werken is het dan toch echt tijd voor kerst. Maandag is de kerstboom uiteindelijk gezet, jammer genoeg is het wel echt een heel klein ding.. Ik had echt een grote kitsch boom verwacht.. Helaas!!
Maar de sfeer is er niet minder om hoor.
Dinsdagavond met father Adolf meegegaan voor de avondmis in zijn buitengebied. Daar wordt nog gebouwd aan een nieuwe kerk, dus we zitten in het gebouw waar de leerlingen normaal gesproken eten. Toch hebben ze geprobeerd er wat sfeer in te krijgen, en dat is aardig gelukt.
Uiteraard versta ik weer niks van de mis, maar toch was het leuk om te zien. Iedereen was pas later weer terug op de diocese en de meeste gingen al weer snel naar bed maar ik ben nog blijven zitten met een paar. Het is kerstavond he, dan moet je toch echt een biertje drinken en filosoferen over het leven... En dat kunnen ze hier!!

1e kerstdag!
Ik zorg ervoor dat ik op tijd aan het ontbijt zit in mn speciale kerstoutfit. Hier op tijd laten maken zodat ik in redelijke afrikaanse stijl naar de cathedraal kan. De fathers vinden het geweldig, de complimentjes vliegen me om de oren! Goed voor het zelfvertrouwen om hier te verblijven... Hihi! De ochtendmis duurt eigenlijk niet veel langer dan anders, of ik ben er misschien echt aan gewend ondertussen. Geen idee! Ik heb in ieder geval mn ogen uitgekeken naar de outfits van de mensen. Iedereen was op zn kerst best! Kleine jongetjes in kostuum, kleine meisjes in prachtige jurkjes. Echt heel mooi om te zien.
De cathedraal is ook wat extra versierd en er staat een kerststal, uiteraard wel met glitter slingers eromheen...
Maar wat te doen na de lunch?? Nou, gewoon met een paar fathers op pad gaan. Er wordt me vriendelijk gevraagd of we ergens heen kunnen gaan misschien? Ja tuurlijk, ik ga mee! Waar we heen gaan? Geen idee, daar krijg ik geen antwoord op... Maar ik zit veilig he, dus ik vind het prima. Eerst nog even een andere father ergens ophalen en dan rijden we gezellig een stukje in de richting van Moshi. Om uiteindelijk bij de Kindoroko Mountain Lodge te stoppen om op het terras te gaan zitten.
Kerst... en ik zit met 3 paters op een terrasje aan het bier!!! Op deze manier wil ik hier nooit meer naar huis he! Het was kei gezellig!
Helaas eindigt de middag toch wat anders dan verwacht. Als we terug rijden naar de diocese stoppen we net iets voor de poort. Ik heb geen idee waarom, maar er staan een paar auto's en het hek naar het zhk staat open. Blijkt dus dat de nederlandse oude man die ik recent heb ontmoet, vandaag is overleden. Hij is net in een auto door de sisters en een father naar het zkh gereden en de fathers van de diocese staan allemaal paraat om hem op een matras uit te auto te tillen en het mortuarium in te brengen... Ik blijf maar netjes op een afstandje staan, ook al vinden sommige dat ik best mee naar binnen kan. Ik heb de man maar 1 keer ontmoet, dus dat hoeft voor mij allemaal niet.
Uiteraard gaat iedereen hierna mee naar boven naar de diocese, dus het was weer en huisje vol met fathers en sisters. De sfeer was er eigenlijk niet anders om. Er werd volop gelachen en her en der werd er een leuk verhaal verteld over het leven van Jan Bosman (werd mij verteld althans, want wederom verstond ik er niks van).
Iedereen bleef eten, dus het was hop eten opscheppen en bord op schoot in de bank. Met jaja je raadt het al... een biertje ernaast.
Vrij snel daarna gaan de meeste weer terug naar huis en naar bed. Ik blijf wederom nog maar even wat drinken. Moet de dag toch goed afsluiten he.

2e kerstdag!
Ik heb de afgelopen 4 dagen al 3 keer in een kerk gezeten, dus vandaag sla ik de mis toch echt even over. Ik doe wat ik thuis als de beste kan.. lang in bed blijven!!! En daarna wat rommelen in mn huisje.
Blijkbaar duurt dat toch te lang want er wordt geklopt en gecheckt of het allemaal wel goed gaat met mij. Ze hadden me nog niet gezien vandaag?? Niks aan de hand hoor, ik verschijn wel bij de lunch! En gerustgesteld wordt de deur weer gesloten.
Het is weer een drukke dag voor de fathers, want ze zijn bezig met het regelen van de begrafenis. Het huis zit weer vol dus we eten weer in de bank. Ik voel me zo echt thuis! Na een tijdje daar te hebben gezeten en gekletst ga ik weer mee het dorp in met een paar fathers. Ze moeten wat foto's regelen voor de condoleance, of ik zin heb om mee te gaan. Yep, ik ben van de partij. En maar goed ook, want die foto's regelen duurde maar heel even en daarna zijn we lekker naar het Nzoroko hotel gereden om op het terras te zitten en wat te drinken. En nee, deze keer zat ik niet aan het bier. Ik was een keer verstandig en had een heeeele grote fles water voor mn neus staan!
Als we terug zijn op de diocese zie ik ineens een paar wazungus staan, italianen! Die komen hier een paar weken slapen. En hup, een paar minuten later nog eentje. Die is hier al eerder geweest en komt nu alleen voor een paar dagen langs. Maar wat gezellig zo zeg. Ik ben even niet de enige blanke in het huis en heb een keer andere mensen om mee te kletsen. Wederom een leuke avond zo!!

En dan is de kerst weer voorbij.. Vrijdag weer aan het werk gaan? Nee nee, dat vonden ze maar raar. Ik moest maar mee gaan naar een bergdorpje Kilomeni. Daar werd een mis gegeven ivm het overlijden van een vader van een bekende. Dus ik ga maar weer mee. Eerst een gezellig stukje rijden zo de bergen in, regelmatig flinke kuilen dus mn knieen en mn kont zien volgens mij al wel blauw en mn ontbijt is zeer goed door elkaar gehusseld! Het laatste stuk is erg smal, dus de auto stopt en we mogen lopen. Wederom vol kuilen en stenen, goed opletten dat je hier niet op je snufferd gaat. Lang leve die birckenstocks! Soms is het pad zo smal dat je maar net met je voeten naast elkaar kunt staan. Maar dat maakt allemaal niet uit. Ik geniet er enorm van! En wat een prachtige omgeving he! Overal waar je kijkt is het groen, het ruikt naar puur natuur. Her en der een smal beekje water dat van hoger uit de bergen komt.
Het is helemaal niet erg dat ik hiervoor weer een mis moet bijwonen en daarna bij het graf een gebed mee opzeg.. Zachtjes zodat niet iedereen hoort dat ik niet alles goed uit kan spreken.
Zo zijn we een grootste gedeelte van de dag op pad geweest, maar mooi op tijd terug voor het eten. En daarna... tja weer maar blijven zitten om gezellig te kletsen. En echt joh, dat filosoferen kunnen ze als de beste. Je kunt merken dat ze een goede studie gehad hebben, ik ben zo uitgeluld.. Maar ja, dat kwam misschien ook door die wijntjes die ik ondertussen kreeg. Ben toch echt om half 3 maar richting mn bed gegaan. Het goede voornemen voor volgend jaar: minder drinken! Haha!! Nee het valt op zich allemaal wel mee, het was tenslotte kerst he.

Nu geduldig wachten tot ik naar Bwambo kan. De father/dokter die daar werkt, komt morgen deze kant op en zal ook maandag bij de begrafenis aanwezig zijn. Misschien dat ik daarna met hem mee kan rijden?
Ik ben in ieder geval wel nieuwsgierig naar het Health Centre.
En dan kan ik oud en nieuw daar vieren, ook wel een hele ervaring. Al vind ik het misschien toch wel jammer dat ik niet op mn vertrouwde plekje op de diocese ben dan. Ik zal mn maatjes daar die avond wel missen!!