De eerste dagen

En dan ben ik gewoon al een paar dagen in het warme Same. En met warm bedoel ik toch echt wel warm hoor, en ik kan best wat hebben!! Haha!

De eerste indrukken hier zijn goed, iedereen is hier even vriendelijk.
Het eten... tja dat is voor mij natuurlijk wel even wennen aangezien ik geen grote liefhebber ben van rijst en we 2 keer per dag een warme maaltijd krijgen met veelal rijst. Maar ook dat zal wel wennen! De sausjes smaakte in ieder geval wel. En het biertje dat ons na de maaltijd werd aangeboden ging er ook best goed in.

Ik heb al een rondleiding gehad door het ziekenhuis, dus maandag kan ik aan de slag daar. Het terrein is groter dan ik dacht, en ik vind het er toch best netjes uit zien. Okee, het is niet net zoals in Nederland, maar ik had het erger verwacht. Ook hier was iedereen vriendelijk en ik ben vooral welkom!

Wat voor beter begin kan een mens zich wensen?

Nu was het ontvangst natuurlijk helemaal super, Ton was nog opgebleven om mij te verwelkomen en de dag erop zag ik Margot en Marjo ook meteen.

Dit weekend is vooral om het dorp te leren kennen, en te proberen internet op mijn telefoon te regelen... schijnt echter toch lastig te zijn.
Waarschijnlijk kan ik maandag wel iemand vinden die het voor mij kan regelen! Tot die tijd probeer ik maar door het leven te gaan zonder facebook etc etc.. Gewoon even aanpassen.

Gisteren zijn we met zn allen meegevraagd door een van de paters om bij zijn moeder te gaan lunchen. Hij zou ons wel eens eventjes een ritje door de bergen laten ervaren.. Vrij snel viel de auto uit, het schakelen wilde niet meer lukken. Misschien toch door al die hobbels die hij niet al te zachtjes nam? We hebben in ieder geval bijna 3 uur stil gestaan. Hulp werd gebracht door een andere pater, en uiteindelijk heeft hij onze reis mee gevolgd. Stel dat hij nog eens nodig was..

De tijd werd goed besteed langs de kant van de weg, de kinderen kwamen gezellig langs en hebben nog wat nederlandse liedjes geleerd!
Natuurlijk is hier film materiaal van!

Het was al met al wel de moeite waard, want wat woonde de moeder toch mooi. 2000m hoog in de bergen, het geeft een prachtig uitzicht!
En ook daar werden we weer zo vriendelijk ontvangen! Ze heeft al die uren gewacht met eten op ons (lunch was dus om 17 uur ongeveer).
We konden helaas maar heel even blijven, want het is het beste om voor het donker weer de bergen uit te zijn.

Voordat de computer in dit internet cafe weer bedenkt dat hij opnieuw wil opstarten, en ik dus weer opnieuw moet zoeken, stopt mijn verhaal hier.

Wij gaan zo maar eens een koud biertje (bia baridi) drinken, we hebben het verdiend!

Tot de volgende keer!!